Als oudste uit een gezin van vier met een moeder die verpleegkundige is, heeft de zorg altijd deel uitgemaakt van zijn leven. De keuze om hbo-verpleegkunde te gaan studeren was dan ook een logische stap, de keuze om te gaan werken met mensen met dementie niet. Tijdens een verplichte stage maakte hij kennis met dementiezorg en sindsdien heeft hij dat niet meer los kunnen laten.

Op dit moment draagt hij op zijn eigen en moderne manier bij aan de dementiezorg, door mensen met dementie niet alleen te observeren en te bestuderen, maar door permanent met hen samen te wonen in een verpleeghuis. Hij richt zich op het maken van plezier en het onderhouden van persoonlijk contact met al zijn huisgenoten om momenten van geluk te creëren en daarmee hun kwaliteit van leven te verbeteren.