Mijn internationale zoektocht naar een andere kijk op dementie
De 24-jarige zorgvernieuwer Teun Toebes heeft een missie: de levenskwaliteit van mensen met dementie verbeteren. Hij woont al jaren op de gesloten afdeling van een verpleeghuis als hij besluit deze missie naar een hoger plan te tillen. Tijdens een reis rond de wereld onderzoekt hij samen met zijn goede vriend en filmmaker Jonathan de Jong hoe in andere landen wordt omgegaan met dementie en wat we van elkaar kunnen leren om de toekomst mooier en inclusiever te maken.
Everything One Young Student Learnt about Love, Care and Dementia from Living in a Nursing Home
De eenentwintigjarige student verpleegkunde Teun Toebes besloot zijn intrek te nemen in een verpleeghuis en het dagelijks leven van oudere bewoners te ervaren, niet als verpleegkundige of verzorgende – maar als huisgenoot. De ervaring zou zijn leven en dat van zijn nieuwe vrienden veranderen.
Hij initieerde vrijdagborrels, uitstapjes en kampeeravonden, en introduceerde opnieuw plezier in de kleine dingen van het leven: een lach, een dans, een kop goede koffie, een kans om in de zon te zitten. Maar naarmate hij meer en meer ingebed raakte in de gemeenschap, werd Teun zich steeds meer bewust van hoe de maatschappij en het zorgsysteem ouderen en in het bijzonder mensen met dementie kleineert en hij nam zich voor daar iets aan te doen.
The Housemates, een nummer 1 bestseller in Nederland, is Teun Toebes’ verhaal over zijn jaren als huisgenoot, de vrienden die hem veranderden en een hartenkreet voor verandering in de manier waarop we voor ouderen zorgen.
Wat ik leer van mijn huisgenoten met dementie
Op 21-jarige leeftijd maakte Teun Toebes de gedurfde keuze om in een verpleeghuis te gaan wonen, om zich in te zetten voor de zorg en een samenleving waarin mensen met dementie geprikkeld blijven in hun dagelijks leven. In VerpleegThuis beschrijft hij op ontwapenende wijze het leven op de gesloten afdeling en de ontroerende gesprekken die uitmonden in vriendschappen. Mensen met dementie onderwerpen we aan uitsluiting, identiteitsverlies en dominantie van bestaande patronen, maar het leven in het verpleeghuis is een volwaardig onderdeel van de samenleving, waar Teun juist de kern van het bestaan ervaart. VerpleegThuis is een combinatie van vrolijkheid, verbeelding en oprecht activisme – recht uit het hart.